In een eerder stukje schreef ik al iets over het regelen van formaliteiten. Het invullen van de hele stapel overheidsformulieren heeft eigenlijk maar één doel: het verkrijgen van een fødselsnummer (letterlijk geboortenummer). Heb je eenmaal een fødselsnummer, dan gaan er vele deuren voor je open. Heb je het nog niet, dan loop je tegen allerlei beperkingen aan. Zo kun je bijvoorbeeld wel een bankrekening openen, maar geen gebruik maken van internetbankieren. Je kunt een prepaid telefoonnummer nemen, maar geen abonnement. Je belastingzaken kun je niet optimaal regelen. Enzovoort. Eigenlijk kun je stellen dat je met het fødselsnummer als burger promoveert van de tweede naar de eerste rang. Heb je eenmaal een nummer, dan blijft het van jou, ook al verhuis je (terug) naar een ander land.
Gisteren was het zover. In onze brievenbus lag een saai ogende overheidsenveloppe met daarin het felbegeerde nummer. Ik doe mee!
Vandaag meteen naar het dorp (o nee, de stad...) geweest om een aantal dingen te regelen. Mijn nieuwe status bleek ook wat nadelen met zich mee te brengen, zoals twee nieuwe bankpasjes met nieuwe pincodes, en een internetbankierapparaatje met ook weer een pincode. Maar ja, je moet er wat voor over hebben.
Het is nu 5 weken en 4 dagen geleden dat we in Noorwegen aankwamen en we kunnen wel vaststellen dat het met het regelen van de formaliteiten allemaal snel gegaan is. Hoe vlot het gaat, kan erg variëren per gemeente. We hebben ook verhalen gelezen van mensen bij wie het 6 tot 12 maanden duurde voordat alles rond was. Noorwegen is over het algemeen een nogal traag land, maar daarover een andere keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten