Verhuizing

28 september: vandaag word ik 41, vandaag gaan we verhuizen. Dat wil zeggen: John, Nelson en Pebbles gaan verhuizen. Ik blijf nog een paar dagen in Risør.

07.15 uur: ondanks eerdere opruimacties hebben we nog een hele auto met "rommel" weten te vullen. Dat moet uit de weg geruimd voordat de verhuizers het in een overijverige bui naar Larvik transporteren. Ik ga op pad. Hmm, ik kan me niet herinneren dat ik ooit mijn verjaardag begonnen ben op de vuilnisbelt. Nou ja, heb ik dat ook eens meegemaakt.

Ik ga een paar uurtjes werken terwijl John de mannen van Flexi Flyttebyrå ontvangt. Die we voor het gemak maar hebben omgedoopt tot de Flexiflytters of de Flexies.
De Flexies komen drie man en twee wagens sterk, keurig op tijd, opdraven en gaan aan de slag. Ongelooflijk wat ze allemaal in zo'n vrachtwagentje weten te stouwen.

Halverwege de dag vertrekken John en de katten vast naar Larvik. Die beesten snappen er natuurlijk niks van en hebben de hele ochtend zitten mokken omdat ze niet buiten mochten spelen. Nelson vond het in elk geval een goede reden om een luid mekkerconcert in te zetten. Of misschien was het een verjaardagslied voor mij. Dat zou natuurlijk ook kunnen.

De Flexies laden de laatste spullen in en ik begin vast met het schoonmaken van de koelkast. Het is me nooit opgevallen dat Noren bijzonder huishoudelijke mensen zijn, maar om een of andere reden is de schoonmaak voor de overdracht van een huis hier een Grote Operatie. Ik heb in elk geval uit de verhalen begrepen dat er erg nauw gekeken wordt. Aangezien wij destijds het huis kochten van Nederlanders, weten we niet precies waar vanuit moeten gaan. Veel mensen huren een bedrijf in om het huis schoon te maken voor oplevering, maar volgens anderen is dit compleet onnodig en zonde van het geld. Ons ben zuunig natuurlijk, dus we laten zelf maar de handjes wapperen. Na uren stofzuigen en boenen, besluit ik dat het goed is. Ik heb een grote tas vol met dweilen, doekjes, wc-borstel, enzovoort en natuurlijk geen auto of fiets hier. Gelukkig komt Mette-Marit me ophalen.

John dirigeert intussen de verhuizers door het nieuwe huis. Die zijn tot halverwege de avond zoet met uitladen en monteren. Tegen de tijd dat John kan beginnen te denken aan eten, heb ik al lang en breed een feestmaal achter de kiezen. Mette-Marit heeft een heerlijke kipschotel klaargemaakt en ter ere van mijn verjaardag eten we taart toe. Met kaarsjes. Toch nog een beetje jarig.

Donderdag is de overdracht van ons huis hier en als dat klaar is, stap ik met mijn koffertje en de tas met schoonmaakspullen op de bus naar Larvik. Dan zijn we echt verhuisd.

Vrijdagskoez

Aanstaande woensdag is mijn laatste werkdag bij de gemeente, en vandaag is dus de laatste vrijdag dat ik daar werk en de laatste keer dat deelneem aan de "fredagskos" (koez). Kos, kose, koselig, hoe vertaal je dat? Knus, gezellig, genieten van, even lekker knussen. Zoiets ja, maar net zoals we in Nederland altijd zeggen dat ons "gezellig" niet te vertalen is, zo is voor mij de Noorse "kos" eigenlijk ook niet te vertalen.

Goed, de vrijdagskoez dus. Waar koezen wij ons dan zoal mee, hier in Risør?
Gezien mijn eerdere blogs waarin het Noorse alcoholbeleid ter sprake kwam, hoef ik waarschijnlijk niet uit te leggen dat de vrijdagskoez niet helemaal te vergelijken is met de Nederlandse vrijdagmiddagborrel. Nu ik er eens over nadenk, komen er overigens maar weinig werkplekken bovendrijven waar we een vrijdagmiddagborrel hadden. Misschien is dit een fenomeen dat vooral in onze gedachten bestaat?

De Noorse vrijdagskoez vindt plaats tijdens de lunch, die voor de gelegenheid meestal meteen maar met een half uur verlengd wordt. Het kan trouwens best zijn dat dat laatste uitsluitend een gemeentelijk fenomeen is...
Het koezen doe je met mensen van je eigen afdeling, en elke week is een andere collega verantwoordelijk voor meenemen van iets lekkers. Wie nu denkt dat dat leidt tot kakelverse eigengemaakte taarten en koekjes, komt bedrogen uit. Verreweg de meesten gaan voor zelfgehaald in plaats van zelfgemaakt. Nou ja, kan ook lekker zijn natuurlijk.

Behalve koek en taart, komt er tijdens de koez ook vaak ijs op tafel. We zijn tenslotte in Noorwegen!
Naast de bak met zelfgehaald supermarkt ijs staan steevast twee zakjes: een zak met gezouten pinda's en een zak met non stops (een soort smartie), die je geacht wordt over je ijs heen te strooien. Wie durft nu nog te beweren dat Noorwegen geen eetcultuur heeft?
Maar of er nu zelfgebakken taart of ijs met smarties op het programma's staan, ik koez gewoon lekker mee. Je intergreert of je integreert niet, hè?

Mijn laatste vrijdagskoez bij de gemeente zit er op. Het was een "ijs mèt" variant. De resten zijn opgeruimd, iedereen zit weer achter zijn bureau. Ik ook.....met een iets te volle buik en een vaag gevoel van weemoed.

Verkiezingen

We hebben een nieuwe regering.
Nou ja, nieuw... Veel lijkt er niet te veranderen. Weer vier jaar rood-groen voor de boeg en vier jaar lang Jens op tv.

De afgelopen weken stonden in het teken van politieke debatten over de gebruikelijke onderwerpen: euthanasie, snelle wegen, snelle treinen, olie boren enzovoort. Hier en daar een ruzietje, het liefst tussen twee vrouwen die elkaar vervolgens plichtsgetrouw om de hals vielen. Handjes schudden in het land, o.a. op de school waar John werkt. Jens himself meldde zich in Larvik.

In Risør stonden op zaterdagen de standjes van de verschillende partijen op het plein en waren collega's en andere bekenden vermomd als politicus hebbedingen aan het uitdelen.
Wie vreesde net op de grote dag zelf geveld te zijn door de Mexicaanse griep, kon al eerder stemmen in een apart kamertje op het gemeentehuis. Hoewel het geen storm liep, zag ik toch elke dag wel wat mensen met een stembiljet in hun hand door de gang schuiven.

Aangezien we geen Noors staatsburger zijn, mogen we niet stemmen bij de landelijke verkiezingen. Lekker rustig. Al vulden we natuurlijk wel even de stemwijzer in op internet. Je weet tenslotte maar nooit of we nog eens Noor worden. Voorlopig is dit trouwens niet aan de orde, dat kan pas op z'n vroegst over vijf jaar.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen mogen we overigens wel stemmen. Die zijn over twee jaar.

Gisteren, op de stemdag, zag ik in de supermarkt iets dat mijn aandacht trok. Op de koelkast waar bier in staat, hing een A4-tje waarop stond: "In verband met de verkiezingen vandaag geen bierverkoop."
"Wat is dit nu weer voor iets?", vroeg ik me af. Dus vandaag maar eens aan Mette-Marit gevraagd. "O ja", zei die, "op de dag dat we naar de stembus gaan, wordt er geen alcohol verkocht, want we moeten nuchter zijn, he, als we stemmen."

Heuh??
Mensen kunnen toch net zo goed een voorraadje drank in de koelkast cq kelder hebben staan? Of ben ik nu gek?

Nou ja, hoe dan ook: we hebben een nieuwe regering. Skål!