Noors leren

Tijdens een van onze eerste vakanties in Noorwegen, gingen we in een fanatieke bui op zoek naar een boek om Noors te leren. Onze keuze viel op “Ny i Norge”, oftewel “Nieuw in Noorwegen”, speciaal geschreven voor de volwassen immigrant, voor ons dus. Een complete set van leerboek, oefenboek, cd en woordenlijst bij elkaar scharrelen bleek nog een hele klus. Daar moesten meerdere boekhandels aan te pas komen.
De zelfstudie vlotte aardig en we bedachten dat we tijdens de eerstvolgende wintervakantie onze boodschappen wel in het Noors konden doen. Dat kon zeker! Noren stellen het erg op prijs als je de moeite neemt hun taal te leren en ons wat onzekere gestamel werd dan ook met groot enthousiasme ontvangen. “Spreken = verstaan” dachten onze Noorse gesprekpartners en ze babbelden dus vrolijk terug. Jammer genoeg hielden ze er geen rekening mee dat wij via onze cd-tjes alleen Algemeen Beschaafd Noors hadden geleerd en daarom geen touw konden vastknopen aan het zoveelste duistere dialect.
Het Noors kent twee officiële varianten. Bokmål is de variant die je als buitenlander standaard leert en die vooral in het midden en oosten van het land gesproken wordt. De andere variant, nynorsk, spreek men vooral in het westen. Althans, dat is wat je als beginner denkt. De praktijk is echter veel weerbarstiger dan je als nieuwkomer vermoedt. Door het landschap waarin bergen en water natuurlijke barrières vormen en door het beperkte wegennet, hebben dialecten kunnen groeien en standhouden. Zo zijn er veel subtaaltjes ontstaan. Daar komt bij dat vrij veel Noren nogal binnensmonds praten waardoor zinnen soms niet meer lijken te zijn dan een reeks aaneengesloten klanken die nog het meeste weghebben van gegrom. Een leuke uitdaging!
Nu we een stuk verder zijn, gaat het natuurlijk allemaal makkelijker, maar een telefoongesprek met iemand uit het westen of wat voor geïsoleerde regio dan ook kan nog steeds een ware beproeving zijn. In die situaties is het zaak om door het herkennen van wat kernwoorden de hoofdlijn van het gesprek te pakken te krijgen en op de juiste momenten ja of nee te roepen. Leve de e-mail!

Hoe het begon

“Hoe zijn jullie eigenlijk op Noorwegen gekomen?”, vroeg iemand laatst. Waarop wij elkaar een beetje schaapachtig aanstaarden. Maar na enig graafwerk in het geheugen, wisten we het weer. Het ging zo:
een jaar of wat geleden verruilde John het zelfstandig ondernemerschap voor een baan als docent; hij werd wiskundeleraar. Fijn: veel vakanties. Niet fijn: altijd vakantie in het hoogseizoen = duur + druk. Skiën eind maart, wanneer de zon al lekker schijnt, de dagen langer worden en de rijen voor de skilift te overzien zijn, zat er niet meer in. Jammer, maar ook een mooie gelegenheid om een oud idee van stal te halen. We hadden het er al vaak over gehad om eens naar Scandinavië te gaan en in februari 2004 gingen we dan echt. Het eerste voordeel van in het winterhoogseizoen naar Noorwegen gaan is dat je niet zo merkt dat het een duur land is. In “de krokus” gaan skiën in Frankrijk (tot dan ons favoriete skiland) is namelijk ook niet bepaald goedkoop. Weleens iets gedronken op de piste? Nou ja, ik bedoel maar... Dus lieten we zorgeloos de kronen rollen en genoten.
Wie houdt van ontspannen skiën, is in Noorwegen aan het goede adres. Wachttijden zijn er niet of nauwelijks. Dit geldt zowel voor de liften als voor het liftpasloket en de skihuurbalie. De sneeuwcondities zijn heerlijk stabiel, met dank aan de temperatuur. Wie ooit in de situatie is geweest dat-ie ‘s ochtends stond te glibberen op een ijzige helling en ‘s middags zwetend door de papsneeuw aan het klunen was, snapt wat ik bedoel.
Tot zover lijkt dit vooral op een stukje wervende tekst uit een wintersportgids, dus terug naar de oorspronkelijke vraag. We hadden het al vaker over “emigreren” gehad. Emigreren vind ik eigenlijk een nogal beladen woord. Je gaat gewoon ergens anders op de aardbol wonen, maar omdat er landsgrenzen in het spel zijn, is het opeens een hele grote stap. Is het zo logisch om altijd in hetzelfde land te wonen? is het niet minstens zo logisch om in je leven op een paar verschillende plekken, waar dan ook op aarde, te wonen? We wilden allebei een plek met veel ruimte, mooie natuur, het liefst een beetje “oer”, een werkmentaliteit waar we ons in herkennen, een ontspannen leefsfeer, water en bergen, een prettig klimaat. In hoeverre Noorwegen al deze dingen ook echt biedt, lees je later. In elk geval waren we het er toen, ruim 3 jaar geleden, over eens dat Noorwegen in de categorie “serieuze mogelijkheden” viel.
En zo begon het....

Een weblog!

Over ruim twee maanden gaan we dan toch echt verhuizen. Naar Noorwegen.
Hier kun je lezen wat we daar meemaken, en wat er aan voorafging.......