maandag 21 mei 2007

Hoe het begon

“Hoe zijn jullie eigenlijk op Noorwegen gekomen?”, vroeg iemand laatst. Waarop wij elkaar een beetje schaapachtig aanstaarden. Maar na enig graafwerk in het geheugen, wisten we het weer. Het ging zo:
een jaar of wat geleden verruilde John het zelfstandig ondernemerschap voor een baan als docent; hij werd wiskundeleraar. Fijn: veel vakanties. Niet fijn: altijd vakantie in het hoogseizoen = duur + druk. Skiën eind maart, wanneer de zon al lekker schijnt, de dagen langer worden en de rijen voor de skilift te overzien zijn, zat er niet meer in. Jammer, maar ook een mooie gelegenheid om een oud idee van stal te halen. We hadden het er al vaak over gehad om eens naar Scandinavië te gaan en in februari 2004 gingen we dan echt. Het eerste voordeel van in het winterhoogseizoen naar Noorwegen gaan is dat je niet zo merkt dat het een duur land is. In “de krokus” gaan skiën in Frankrijk (tot dan ons favoriete skiland) is namelijk ook niet bepaald goedkoop. Weleens iets gedronken op de piste? Nou ja, ik bedoel maar... Dus lieten we zorgeloos de kronen rollen en genoten.
Wie houdt van ontspannen skiën, is in Noorwegen aan het goede adres. Wachttijden zijn er niet of nauwelijks. Dit geldt zowel voor de liften als voor het liftpasloket en de skihuurbalie. De sneeuwcondities zijn heerlijk stabiel, met dank aan de temperatuur. Wie ooit in de situatie is geweest dat-ie ‘s ochtends stond te glibberen op een ijzige helling en ‘s middags zwetend door de papsneeuw aan het klunen was, snapt wat ik bedoel.
Tot zover lijkt dit vooral op een stukje wervende tekst uit een wintersportgids, dus terug naar de oorspronkelijke vraag. We hadden het al vaker over “emigreren” gehad. Emigreren vind ik eigenlijk een nogal beladen woord. Je gaat gewoon ergens anders op de aardbol wonen, maar omdat er landsgrenzen in het spel zijn, is het opeens een hele grote stap. Is het zo logisch om altijd in hetzelfde land te wonen? is het niet minstens zo logisch om in je leven op een paar verschillende plekken, waar dan ook op aarde, te wonen? We wilden allebei een plek met veel ruimte, mooie natuur, het liefst een beetje “oer”, een werkmentaliteit waar we ons in herkennen, een ontspannen leefsfeer, water en bergen, een prettig klimaat. In hoeverre Noorwegen al deze dingen ook echt biedt, lees je later. In elk geval waren we het er toen, ruim 3 jaar geleden, over eens dat Noorwegen in de categorie “serieuze mogelijkheden” viel.
En zo begon het....

1 opmerking:

Anoniem zei

hei paa deg!

wist niet dat je zo leuk kan schrijven! roeping gemist?

klem fra sylvia