De late "Paas" en het mooie weer stelden de Noren echter wel voor een probleempje. Voor hen is Pasen synoniem met hut, sneeuw en kvikklunsj (een mislukte variant op de kitkat) en -als de kinderen naar bed zijn- vooral ook met veel drank. Nu zijn de meeste van die ingrediënten niet seizoensgebonden, maar net datgene wat voor het juiste paasgevoel moet zorgen, sneeuw, is dat natuurlijk wel. Waar ligt er nog sneeuw?
Die vraag stelden wij onszelf ook toen we opeens bedachten dat het toch wel leuk zou zijn om nog één keertje te gaan skiën. De dichtstbijzijnde piste was al een tijdje dicht. Kongsberg, iets verderop, was nog wel open, maar daarover hadden Michan en Paulien ruim een week geleden al gerapporteerd dat het niet veel soeps meer was. Tenslotte kwamen we uit bij Trysil. Wel een stukje rijden, maar we hadden de tijd. Snel een kattenverzorger geregeld, overnachting geboekt en dinsdagochtend vroeg zetten we koers richting Trysil.
Er waren nog genoeg pistes open daar, al was de sneeuw niet meer geweldig. Het was zwaar skiën en daarom namen we veel pauze. Lekker in het zonnetje...
We overnachtten in een hotel in een dorpje een kwartier buiten Trysil. Nou ja, dorpje... Vijf huizen en een kerk, veel meer was het niet. Wie heeft de moed om daar een hotel te runnen? Juist, Nederlanders. Het eerste waar ik aan denk als ik zo'n typisch Noors hotel binnenstap is "te groot, te oud, onderhoud, stookkosten, hoe kun je hier in vredesnaam iets rendabels van maken". Ik kan niet anders dan respect hebben voor mensen die zich in zo'n avontuur storten.
Intussen zijn we weer thuis. Lekker nog een paar dagen een beetje klussen en rommelen, misschien nog een uitstapje in de buurt. We zien het wel.
Hieronder nog wat foto's van Verdens ende, iets voorbij Tønsberg. Daar schreef ik vorig jaar al een keer over, maar toen hadden we geen foto's gemaakt. Twee weken geleden waren we er weer, dus toen konden we dat even goed maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten