Vanaf morgen heb ik anderhalve week vrij. Lekker even bijkomen van alle drukte van het afgelopen half jaar. Voor John begon de vakantie vrijdag al. Na een weekendje in de Nederlandse sneeuw is hij gisteravond, zij het met enige vertraging, weer thuis gekomen.
Ik zat intussen ook in de sneeuw, maar zo spectaculair als in Nederland was het hier niet. Koud was het wel af en toe, vooral toen zondagmiddag de verwarming uitviel.
We hebben een oerhollandse centrale verwarming, enige verschil is dat we hier op olie stoken in plaats van op gas.
Ik zat lekker met een boek in een luie stoel, kaarsjes aan, toen ik opeens het gevoel kreeg dat het kouder werd in huis. De thermometer bevestigde mijn vermoedens en de radiatoren waren hooguit een beetje lauw. Op naar het stookhok dan maar en kijken of in de brander weer aan de praat kon krijgen. Deze sprong wel aan, maar ook meteen weer uit. Hmm, slecht teken. Dan maar ons kleine draagbare elektrische kacheltje van stal halen. Zal ik de loodgieter vandaag bellen of morgenochtend? Ik bel hem op en vraag of hij maandagochtend vroeg kan komen. Dat is goed. een uur later gaat de bel. Daar staat de loodgieter! "Ik dacht ik kom gelijk maar even". Hij neemt een kijkje in het stookhok en komt tot de conclusie dat de olie op is. Niet grappig! De vorige bewoners dachten dat we het tot februari zouden redden met de voorraad, maar dat was dus iets te optimistisch. Gelukkig bleek de olieboer een goede bekende van de loodgieter en even later was afgesproken dat de olie maandagochtend geleverd zou worden. Toen ik maandagmiddag thuis kwam uit mijn werk brandde de verwarming weer volop en was de temperatuur in de kamer stijgende. Ik geloof dat we erg geboft hebben met onze (gepensioneerde) loodgieter want om me heen klagen mijn collega's steen en been over de slechte service van loodgieters, schilders en andere klussers, en onze eigen eerdere ervaringen met de Noorse kluswereld waren ook niet bepaald om over naar huis te schrijven.
Dit weekend heb ik ook de ijsbaan uitgeprobeerd. Leuk om weer te schaatsen.
Op mijn noren had ik zoals gewoonlijk nogal wat bekijks, maar ik keek om mijn beurt mijn ogen uit toen ik een dreumes voorbij zag scheuren op klapschaatsen. Hij was amper twee turven hoog, maar ging als een dolle over het ijs. Met vallen en opstaan weliswaar, maar hard ging het. "Die heeft vast Nederlandse ouders", dacht ik, om meteen daarna vast te stellen dat dat een idiote gedachte was. Er zijn tenslotte ook Noren die kunnen schaatsen. Larvik organiseerde in 1977 zelfs het EK, waar de vier S-en genadeloos toesloegen. Slechts twee keer brons voor Nederland, zie ik in de statistieken. De lokale schaatsclub heeft ook enkele bekendheden voortgebracht waaronder Tom Erik Oxholm, tegenwoordig eigenaar van een grote fitnessclub hier in de stad. De laatste decennia lijkt Larvik echter niet meer zo mee te doen op het hoogste schaatsniveau.
Toen ik op het punt stond naar huis te gaan, werd ik aangesproken door twee kinderen die mijn schaatsen erg interessant vonden. Ik vroeg of ze de dreumes hadden zien rijden. Ja, dat hadden ze. En hij ging inderdaad hard, maar wat ze niet snapten was waarom hij op kapotte schaatsen reed, met van die ijzers die er half afhingen. Zo raar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten