woensdag 8 juli 2009

Bolletje

Noren zijn gek op ijs. Daar hebben we eerder al eens iets over geschreven. Voorverpakte ijsjes worden het hele jaar door verorberd en in de zomermaanden gaan ook de soft- en schepijsjes in rap tempo over de toonbank.

Als ijsliefhebber had ik natuurlijk binnen de kortste keren alle verkooppunten in Risør uitgeprobeerd. Jammergenoeg was de conclusie van die testronde dat het weinig uitmaakt waar je je ijsje koopt. Bijna alle winkels betrekken hun ijs van dezelfde leverancier(s). Handgemaakt ijs waar bij wijze van spreken de aardbeien nog uitpuilen is hier in de omgeving niet te koop. Toen we ons vorige zomer in Italië te goed hadden kunnen doen aan ambachtelijk Italiaans ijs, vond ik het Noorse ijs dan ook niet meer zo geweldig.
Maar ach, alles went, dus dit jaar begon ik gewoon weer aan een nieuwe ijsronde.

De smaak van het Noorse ijs mag dan niet helemaal perfect zijn, over de grootte van de ijsjes hebben we niet te klagen. De eerste keer dat ik de prijs van een ijsje zag, schrok ik me rot. 25 Kronen voor een bolletje, dat vond ik nogal wat. Ik had daarbij natuurlijk het Nederlandse ijsbolletje (met de nadruk op "tje") in mijn hoofd. Dat soort minimaatjes zijn hier niet aan de orde. Een bol is een bol, een grote bol, eigenlijk zelfs meerdere grote bollen tegelijk. Gisteren bijvoorbeeld kocht ik een ijsje bij de Chinees. IJs en Chinees, dat klinkt tegenstrijdig, maar toevallig heeft de Chinees hier een ijstent naast zijn restaurant. Ik vroeg om een bol hazelnootijs. De jongen aan de andere kant van de toonbank begon verwoed met de ijsschep in de bak te graven. Nadat hij de ruim bemeten ijshoorn had volgestampt, vroeg hij "1 bolletje, toch?". Ik antwoordde bevestigend waarop hij nogmaals een uithaal deed met de ijsschep en bovenop de al volle ijshoorn een nieuwe bol plantte.

Het is eigenlijk niet zo vreemd dat een ijsje in Noorwegen een ijs (zonder "je) heet.

Geen opmerkingen: