Zonnig eiland

Kerstvakantie. Ik zag mezelf al helemaal zitten: met een boek op de poef voor de houtkachel, kat ernaast, heerlijk! Maar ergens in november stelde John opeens voor met kerst een weekje naar het zonnige zuiden te gaan. Ik liep er niet direct warm voor, maar ok, een week in een leuk klein huisje, liefst een beetje afgelegen, op één van de kleinere Canarische eilanden, dat zou misschien toch wel leuk zijn.

Na avonden van overleg en uitgebreide internet-research door John boekten we uiteindelijk een week in een all inclusive resort op Tenerife. Tja...

Of we met kerst nog "naar huis" gingen, vroegen de collega's. Naar Nederland, bedoelen ze daarmee. Die vraag komt twee keer per jaar voorbij, namelijk met kerst en in de zomer. Twee keer per jaar antwoord ik dat "thuis" hier in Risør is, iets wat ze tegelijkertijd wel en niet begrijpen. En nu meldde ik dus dat we naar Tenerife zouden gaan. Ik zag ze denken: "geen ribbe, geen pinnekjøtt, niet de voltallige schoonfamilie minimaal drie dagen en nachten over de vloer... Misschien is het zo gek nog niet om immigrant te zijn."

Het vliegtuig vertrekt zondagochtend vroeg vanaf Gardermoen bij Oslo en daarom stappen we zaterdagmiddag al in de auto. De meeste hotels bij Gardermoen hebben speciale aanbiedingen voor charter-stakkers zoals wij (overnachting plus auto parkeren) en daar maken we dankbaar gebruik van.

Vierentwintig uur later zitten we bij het zwembad kipkluifjes te kanen. Vooruit, het all inclusive concept heeft zo z'n voordelen. Na een toch wel vermoeiende reis hoef je niet meer op zoek naar een plek om te eten. Geen eindeloze debatten meer over zullen we hier of zullen we daar, terwijl de gevoelstemperatuur maar stijgt en stijgt en minimaal een van de twee wenste dat-ie lekker thuis zat. Nee, je wandelt gewoon door de prachtig aangelegde tuin, langs palmen en zwembaden, naar de buitenbar, en bestelt kipkluifjes. Zoveel kluifjes als je maar wilt, en je hoeft er niet eens je portemonnee voor mee te nemen.

Om die kluifjes en ook ontbijt, lunch, diner, koffie etc. etc. te kunnen krijgen, hoef je dan weliswaar ter plekke geen cash op tafel te leggen, je moet natuurlijk wel herkenbaar zijn als gast van het resort. Daartoe kregen we bij het inchecken een felrood bandje om de pols geklipt. Zo één die je niet meer afkrijgt tenzij je 'm doorknipt. Ik voelde een golf van weerstand in me opkomen toen ik die gevangenis-armband om kreeg. Vreselijk, zo'n verplicht kenmerk. Maar goed, dat was vóór de kipkluifjes...

De vakantieweek laat zich verder nogal makkelijk samenvatten: eten, zwemmen, lezen, eten, slapen, eten, eiland bekijken, eten (of had ik dat nou al eerder genoemd?). Heerlijke vakantie, al zie ik ons niet direct weer naar Tenerife gaan. We vonden het het minste eiland van de drie Canarische eilanden die we tot nu toe bezocht hebben.

De overgang van +20 naar -10 verliep gladjes. Na een kwartiertje ijs krabben en een kop koffie bij MacDonalds waren we helemaal klaar voor de thuisreis. Aanvankelijk waren we van plan nog een keer op Gardermoen te overnachten, maar de drang naar de hereniging met Nelson en Pebbles (en het eigen bed) was sterker. Iets na twee uur 's nachts waren we terug op Ringveien 29. Zo te zien hadden de katten elkaar en de huiskamer aardig afgetuigd, maar verder stond alles er prima bij.

We hebben nog lekker een paar dagen vrij. Ik hoorde net van de badmintonmannen dat het ijs hier in de buurt goed is. Tijd om de schaatsen uit de kast te halen!