zondag 27 april 2008

Op de fiets

"Noren luiste Europeanen!" kopte een krant een week of twee geleden. "Ha, dat slaat zeker op onze arbeidsmoraal", grinnikte mijn collega, doelend op de korte werkdagen hier. Maar nee, dat was het niet. Het ging over een onderzoek dat had uitgewezen dat de Noor bedroevend weinig beweegt. "Waaat", zei diezelfde collega verontwaardigd, "dat kan toch niet? Wij zijn immers dol op wandelen in de vrije natuur. Lekker er op uit in het weekend, liefst met het hele gezin." Ja, en natuurlijk met een tas gevuld met grilworst en bier, dacht ik er achteraan, maar dat leek me niet zo'n wijze opmerking.

We lazen verder. Het weinige bewegen bleek niet op de weekenduitjes te slaan, maar op het woon-werk verkeer. Kort samengevat kwam het er op neer dat de Noor eens wat vaker op de fiets naar het werk zou moeten. Op de fiets! Nu ben ik als Nederlander misschien wel erg verwend met een riante hoeveelheid fietspaden, fietsstoplichten en fietsenstallingen, maar volgens mij kan ik veilig zeggen dat Noorwegen niet bepaald een fietsersvriendelijk land is. Niet bij ons in de omgeving in ieder geval. Om te beginnen fiets je bijna altijd op de autoweg. Een beetje eng, vind ik, en aanleiding om het beroemde gele hesje uit de kast te halen, zodat ik in elk geval goed zichtbaar ben. Daarnaast gaat het voortdurend op en af. Dat zou je natuurlijk als een uitdaging kunnen zien, of als een lekkere training. Maar voor een woon-werkritje vind ik het niks. Voor mij betekent het op de heenweg dat ik ga zitten en me naar beneden laat rollen tot voor de deur van het gemeentehuis en op de terugweg dat ik tegen de heuvel op moet zwoegen en tegen de tijd dat ik thuis ben meteen onder de douche kan. Andersom zou nog minder aantrekkelijk zijn, moet ik toegeven. Al hebben we op het gemeentehuis wel een douche.

Een paar dagen geleden ging ik dan toch een keer op de fiets. Ik moest namelijk midden op de dag naar de tandarts en op de fiets heen en weer naar het dorp gaat nu eenmaal sneller dan lopend. Eenzaam stond mijn fiets in het rek(je) bij het gemeentehuis, even eenzaam stond-ie op de stoep bij de tandarts voor de deur. Tijdens de lunch werd ik er wel een keer of zes over aangesproken: "je bent op de fiets he?", "ik zag je fietsen vanochtend!" De echte liefhebber informeert ook nog of het waar is dat Nederlanders zo veel fietsen en dat het in Nederland bijna overal vlak is. Ik ben de bezienswaardigheid van de dag.

Noren zo ver krijgen dat ze op de fiets naar het werk gaan. Het lijkt me een onmogelijke opgave.

3 opmerkingen:

Nuelle zei

Ha! En dat terwijl men mij, als ik vertel dat ik niet in één keer geslaagd ben voor mijn Rijexamen-B en dat in juli nog een keertje mag komen overdoen, in volle onschuld en met een toon van 'dat had je toch zelf kunnen bedenken' vertelt: "Dan gebruik je toch gewoon de fiets?" Mijn toekomstige en hopelijk zeer voorlopig woonplek ligt ergens tussen Sannidal en Kragerø in. Bovenop een heuvel. En niet de enige heuvel tussen ons en een van beide plaatsen in.

Toch gaat de fiets wel mee, wie weet ben ik nog eens in een sportieve bui. Of, en dit is een iets realistischer scenario, heuvelafwaarts voor een aantal kilometer righting Sannidal en dan met de auto van vriendlief weer terug naar boven. Wel even zo'n geel hesje aanschaffen dus!


Overigins, Emmy, gaat die functie die jij noemt waarschijnlijk boven mijn pet. Ik ben wat je kunt noemen een carrière-laatbloeier en mijn ervaring reikt niet veel verder dan helpdeskwerk en (junior) systeembeheer. Wel heel erg bedankt voor de tip hoor!

Groetjes,
Nuelle

Nicole zei

Hoi Emmy,

dat fietsen wordt inderdaad een probleem. Niet dat ik zoveel fiets (eigenlijk doe ik alles lopend), maar de meiskes hebben de fiets ontdekt en willen overal op de fiets naartoe. Zelfs als ik zeg tegen Annika (3,5) dat we toch echt gaan lopen, ze de zogenaamde fiets ter hand neemt en dat onzichtbare ding overal komt. Ze kan 'm zelfs vergeten bij de bakker of zo, en dan moet je natuurlijk wel terug!!

Nu heb ik op dit moment een moederfiets, die ik in eerste instantie wilde omruilen voor een bakfiets. Daar kunnen ze dan allemaal in (met het oog op het ontbreken van fietspaden), maar dan trap ik me natuurlijk het hompeschompes. Of ik ga in vliegende vaart, met 3 kinderen in de bak....

Ik moet er toch nog eens goed over nadenken.

Ans zei

Ja Emmy, ik ben ook gewend te fietsen en vooral in de zomer. Fiets er iedere avond (als het tenminste droog weer is) lustig op los. Maar dat zal in Noorwegen wel verleden tijd zijn. Maar goed, dan neem ik toch de benenwagen, want berg af lukt wel, maar iedere keer berg op............... mij niet gezien hoor.
Natuurlijk neem ik mijn fiets wel mee, want zonder dat trouwe "beestje" kan ik niet meer. Dus wie weet........... kom je me een keertje fietsend tegen.
Groetjes Ans